Het zal u niet verrassen wanneer we zeggen dat de Beweging handen (aarzel niet!) en soms dus ook tijd te kort komt om eens over het muurtje te kijken. Gelukkig hebben we ook mensen in huis die er ons geregeld op wijzen dat ze niet alleen bij ons actief zijn. David bijvoorbeeld is als sinds vorige zomer chauffeur voor de vzw Kansarmen Vlaanderen. Armslag. volgde hem op één van zijn ritten en ontmoette voorzitster Kathy Blomme en vrijwilligster Marianne.
“Hoe armer je bent, des te meer hulp je zelf gaat bieden”, laat David zich tijdens onze rit naar Waasmunster ontvallen. Daar is de vzw Kansarmen Vlaanderen van voorzitster Kathy Blomme gevestigd. Drie keer per week gaat David voeding ophalen in de Delhaize aan de Gentse Sterre en brengt hij die naar het Land van Waas.
Kansarmen Vlaanderen zamelt al ruim vier jaar kledij, schoenen, huishoudtoestellen en speelgoed in en sinds anderhalf jaar ook voeding. Wat aanbod betreft, een soort Voedselbanken XL. Met dat verschil dat er tussen de vzw en de afnemers geen andere schakels zitten. Er zijn wel een hoop helpende handen. Veertien leden zijn ook vrijwilliger.
Een ander belangrijk verschil is dat mensen er niet scheef worden bekeken. “De vrijwilligers van Voedselbanken kijken op je neer”, vindt Bram. “En van vriendjespolitiek zijn ze ook niet vies”.
Kathy: “Onze belangrijkste leveranciers zijn Delhaize, Colruyt, Lidl en Carrefour, maar we hebben ook een hoop kleinere donateurs. En van de Warmste Week bijvoorbeeld kregen we begin dit jaar een dikke 5.000 euro. Momenteel helpen we 58 gezinnen met voedselpakketten, maar samen met onze afdelingen in De Haan en Geraardsbergen bedienen wij momenteel 254 gezinnen. Tweewekelijks krijgen zij een ruim pakket waarvoor ze vijf euro betalen, al laten we dat in uiterste nood wel eens vallen. En het aanbod is heel ruim. Er is frisdrank, er zijn groenten en fruit, we hebben taart, kaas, vlees, vis, kant-en-klaar-gerechten, deegwaren, charcuterie, noem het maar. Veel wordt in diepvriezers bewaard. Daarom ook gaan we soms op zoek naar diepvriezers voor leden die er geen hebben.”
Vriend aan huis
Voor alles wat non-food is, werd een systeem van albums via Facebook ontwikkeld. Donateurs kunnen alles wat ze kwijt kunnen of willen, aanbieden via de Facebookpagina. Alles gaat naar de mensen met de grootste noden, en alles is gratis.
Kathy: “In het begin was dat toewijzen van de artikelen een beetje nattevingerwerk, maar nu we iedereen goed kennen, weten we ook wat de noden zijn. En bovendien werken we met een soort beurtrol, zodat iedereen kansen krijgt. Om de zes weken wordt alles naar hier gebracht en van hieruit ook weer verdeeld. En ik moet zeggen, het loopt als een trein. Al zouden we wel wat meer ruimte kunnen gebruiken. Wat dat betreft, hebben we hoop, want onze burgemeester liet onlangs verstaan dat de gemeente een loods ter beschikking zou stellen.”
Vrijwilligers zijn er altijd te weinig, maar om klanten zitten Kathy en haar team niet verlegen.
Kathy: “Dat gebeurt alleen maar via mond-aan-mond-reclame. Het enige wat mensen moeten doen is één of ander bewijs voorleggen van hun situatie. Het kan niet de bedoeling zijn dat we mensen helpen die het niet nodig hebben. Al hebben we nog maar zelden kandidaten moeten weigeren. Tegelijk is het wél zo dat het niet de bedoeling is dat mensen levenslang lid blijven. We hopen dat zo veel mogelijk leden op een bepaald moment uit hun precaire situatie geraken en ons niet meer nodig hebben. Overigens doen we meer dan voedsel- en andere pakketten uitdelen. Alleenstaande mannen bijvoorbeeld sporen we aan om te leren koken. Of we verwijzen mensen ook vaak door naar allerlei diensten. “
David: “Kathy is voor velen als een moeder. Altijd staat ze voor iedereen klaar. Het is deels voor haar dat ik dit blijf doen. Het is ook fijn dat de chauffeurs niet betalen voor hun pakketten, en ook al eens een extra pakket meekrijgen, om zo voor een stuk de brandstof te compenseren. Trouwens, je bent hier niet zomaar klant of vrijwilliger, je bent hier vriend aan huis. Er gebeurt hier ook veel meer dan alleen maar pakketten uitdelen. Jaarlijks zijn er het Kerstfeest, het Paasfeest en het Sinterklaasfeest, en om de kas te spijzen zijn er ook nog de Spaghettiavond en de Kaas- en Wijnavond.”
"Hier hoor ik er bij"
Er zijn wel meerdere linken tussen Kansarmen Vlaanderen en de Beweging. In een niet zo ver verleden was Marianne kind aan huis aan de Nieuwebosstraat, vandaag pendelt zij net als David drie keer per week van Gent naar Waasmunster met wat ze ophaalt in de Wondelgemse Delhaize. We trokken met haar mee naar het warenhuis.
Het is duidelijk: Marianne maakt zo goed als deel uit van het decor van de Wondelgemse Delhaize. In geen tijd staan we samen met de verantwoordelijke in het depot achter de winkel, waar een aantal flink gevulde kisten op ons staan te wachten. Al even snel is de auto volgeladen en nemen we afscheid. We hebben nog tijd voor een koffie in de tearoom vlakbij. “Onlangs hebben we een controle gehad van het Federaal Voedselagentschap: tien op tien!”. Marianne zegt het met gepaste trots.
Marianne: “Ik ben al drie jaar lid in Waasmunster, en van meet af aan heb ik meegewerkt. In het begin sorteerde ik kleren en schoenen, maar sinds anderhalf jaar ben ik chauffeur, drie keer per week. Vroeger vier keer, maar dat was niet meer te combineren met mijn vrijwilligerswerk op de palliatieve afdeling van Sint-Lucas. Ik doe dit met hart en ziel. En trouwens, thuis blijven kan ik toch niet (lacht).”
Aan de kant
Marianne mag om medische redenen niet meer werken, maar heeft wel de toestemming gekregen voor haar vrijwilligerswerk.
Marianne: “Ik heb nogal wat lichamelijke klachten, en heb eigenlijk continu pijn. Maar ik haal hier veel meer uit dan ik erin steek. Ik heb mijn portie miserie gehad in mijn leven, maar de lach zal nooit van mijn gezicht verdwijnen. Trouwens, met mensen die nog nooit iets hebben meegemaakt in het leven, ben je niets. Wellicht daarom dat het bij Kathy zo’n geoliede machine is (lacht). Vroeger was dat wel anders. Ik heb 29 jaar in een keuken gewerkt, en 29 jaar werd ik door de collega’s en de directrice aan de kant gezet, zelfs letterlijk. Ik heb er tot vandaag nachtmerries aan overgehouden. Maar hier tel ik mee, hier hoor ik er bij!”
Noot van de redactie:
Wij konden alleen maar met diep respect luisteren naar het verhaal van Kathy, Marianne, David en de anderen. Hun inzet ontroert niet alleen, hij is ook bijzonder waardevol voor honderden gezinnen. Als Beweging maken wij echter ook een voorbehoud. Het is belangrijk om structuur, visie en duidelijke criteria te hebben om te bepalen wie waar recht op heeft. Ze maken de hulpverlening transparant en bieden mogelijkheden om bij te sturen waar nodig.