In de blik van Inge ligt een glimlach bestorven. Zo’n blik die heel veel dingen tegelijk zegt. Van ‘verdriet kan echt wel pijn doen’ over ‘mij krijgt je er niet onder’ tot ‘’t is lastig vandaag, maar de zon schijnt’. En ook wel ‘ik zie u graag’. En het mooie is: tijdens een paar uur durende babbel met haar, voél je dat ook allemaal.
“Volgend jaar word ik 65 en ben ik veertig jaar getrouwd”. Het is niet zonder trots dat Inge Van Lancker ons op de hoogte brengt van haar burgerlijke stand. En van haar liefde voor haar steun en toeverlaat.
Inge: “Emiel blijft liever thuis, aan zijn computer. Ik ben graag onder de mensen, daar kijk ik elke keer weer naar uit. Om eens te kunnen babbelen. Om te vermijden dat mijn mond dichtgroeit. Emiel zegt niet veel, ziet ge. Maar ik zie hem graag hoor. Nu ja, liefde maakt blind, hé (lacht)”.
De muis en de olifant
Inge kan zich niet meer herinneren wanneer ze vrijwilliger is geworden bij de Beweging.
Inge: “Ik denk sinds begin jaren negentig, toen we onze intrek hebben genomen in het Huis van de Mensenrechten. ’t Is danig lang geleden dat ik niet meer weet hoe ik hier terecht ben gekomen. Via via, veronderstel ik. Ik kom hier vooral om onder de mensen te zijn. Daarom ook ga ik naar de Zuidpoort en ga ik via PWA afdrogen in een school en ook nog een tuin onderhouden. Als ik eerlijk ben, moet ik zeggen dat ik aan de problemen van anderen niet zo veel heb. Maar ik leef met hen mee. Zelf heb ik eigenlijk geen echte problemen. Ik heb ze ooit wel gehad, maar dat is heel lang geleden.”
Vooroordelen
Van relativeren gesproken. Hoewel het leven Inge niet altijd heel erg genadig is geweest, maak je na een babbel met haar niet snel van een muis een olifant. Het is eerder andersom. Dat belet haar niet om een klare kijk te hebben op de dingen.
Inge: “Als jongeren al weten dát er armoede is, weten ze meestal niet wat die inhoudt. De scholen zouden daar veel meer aandacht aan moeten besteden. En we zouden de vooroordelen over armoede moeten kunnen vervangen door kennis. Jongeren moeten met armoede worden geconfronteerd, de werkelijkheid moet hen duidelijk gemaakt worden met cijfers. Maar niet alleen met cijfers, natuurlijk”.
Je hebt geen echte problemen, zeg je, maar je leeft wel in armoede. Leg dat eens uit.
Inge: “Misschien omdat ik zo positief in het leven sta? Ik roei met de riemen die ik heb. Maar – eerlijk is eerlijk – vroeger had ik het veel harder. Weet je, ik heb eigenlijk maar één echte boodschap voor de lezer: arm ben je niet door je eigen schuld. Echt niet.”