Wie het over solidariteit heeft, heeft het over het gemeenschappelijk belang. In ons geval is dat belang de armoede de wereld uit helpen. Het klinkt nogal ideologisch, maar in de Beweging willen we graag geloven dat het kan. Maar dan alleen als we het samen doen, als iedereen meewerkt. Iedereen kan, vanuit zijn rol, vanuit zijn positie, een steentje bijdragen.
Solidariteit is het bewustzijn dat alhoewel individuen verschillende taken, interesses en waarden hebben, de orde en samenhang van de maatschappij afhangt van het elkaar kunnen vertrouwen voor het uitvoeren van die specifieke taken. Dit houdt in dat individuen inzien dat het verdedigen of het verder helpen van andermans belangen uiteindelijk in het belang van het individu zelf is.
Solidariteit veronderstelt een gemeenschappelijk belang, een gemeenschappelijk belang veronderstelt een gemeenschap. Een gemeenschap van individuen die het gemeenschappelijk belang boven het individuele belang stelt. Kan dat vandaag nog?
Egoïsme en hebzucht zijn bedreigingen voor de solidariteit. We merken dat solidariteit moeilijker wordt als er gevraagd wordt iets in te leveren. De idee ‘eigen schuld dikke bult’ is vandaag prominent aanwezig. “Waarom zouden wij bijdragen aan een systeem om mensen te helpen die zelf niet eens moeite doen?”
We nodigen jullie uit om met mensen in armoede in gesprek te gaan en te leren welke inspanningen zij leveren om deel te mogen uitmaken van onze maatschappij. Weinig landen welvarender dan het onze en toch swingen de armoedecijfers de pan uit. Zoveel geld in één gemeenschap en zo ongelijk verdeeld. Heeft dan niet iedereen het recht op een menswaardig bestaan?
Anderzijds zien en voelen we de grote solidariteit tussen mensen die bijna niets hebben. Neem het concept van de ‘hotelvriend’. Mensen in armoede weten wat het is om geen dak boven hun hoofd te hebben en zullen er dus alles aandoen om iemand anders -tijdelijk- onderdak te geven. Vandaag worden ze daar -buiten proportie- financieel voor afgestraft.
Steeds vaker zien we dat campagnes worden opgezet voor goede doelen. Geen structurele middelen dus, maar middelen die de burger vrijmaakt. Maar wat met een duurzame herverdeling? Gèry stelt: “Armoede is een symptoom van een verkeerd beleid. Als iedereen voldoende heeft, kan ook iedereen bijdragen aan het systeem voor het geval het toch eens mis zou lopen.”
Onze mensen voelen het verschil in hun eigen wijk, hun eigen buurt. We tekenden hun reacties op:
“Vroeger kende ik mijn buren. Er werd al eens babbeltje geslagen over koetjes en kalfjes. Nu ken ik zelfs hun naam niet meer. Alles gebeurt nu digitaal, via facebook en zo.”
“Mensen kwamen sneller op straat. In de wijkjes kwamen mensen sneller samen. Er werd een grote tafel buiten gezet en iedereen sloot aan om gewoon samen iets te drinken of te babbelen.”
“Ik heb vaak het gevoel dat het schone schijn is. Ik weet niet meer wat er achter die ‘goeiedag’ zit.”
“Mensen zijn vervreemd van elkaar. Iedereen is met zijn eigen ding bezig.”
“Je moet als groep iemand nieuw opnemen. Dat is solidair zijn.”
“Een echt gesprek wordt vervangen door een ‘vind ik leuk’. “
“We zijn te veel met andere dingen bezig. Iedereen heeft het altijd te druk. Iedereen wil helpen maar als het er op aankomt, zie je niemand.”
Cartoon: ©2018 Lectrr.be