Wie Jong Gent in Actie (JGiA) een beetje volgt, weet dat de stem van de jonge wolven steeds luider klinkt. Dat is ook nodig, want hun recht op – pakweg – waardig wonen werd nog steeds niet afgedwongen. Die luide stem is in niet geringe mate de verdienste van Marjolijn. Haar geploeter en gewurm wordt nu beloond in de vorm van versterking. En die heet Thiska Van Durme.
Medio april verscheen op de Beweging een nieuw gezicht. Eindelijk kreeg JGiA de versterking die ze al zo lang verdiende. Maar wie is die Thiska? De redactie nodigde zichzelf bij haar uit op de thee. Wie ze al ontmoette weet het, de anderen zullen het snel beamen: de dame heeft charme te koop.
Thiska:”Een paar jaar geleden, toen ik in mijn eerste jaar Sociaal Werk zat, ben ik hier al even vrijwilliger geweest. Dat was een heel fijne ervaring. Daarna liep ik stage bij de dienst Beleidsondersteuning van het Gentse OCMW en daar heb ik, in het kader van het Groei-Actieplan, een heleboel mensen in armoede bevraagd over het thema gezondheid. Daar waren ook de jongeren van JGiA bij. En dat klikte. Ik kwam daar elke keer weer met meer energie buiten dan ik binnen was gestapt. “
Een paar maand geleden kreeg Thiska van Marjolijn het bericht dat de Beweging een vacature ‘trajectbegeleider’ open had staan.
Thiska: “Dat moesten ze mij geen twee keer zeggen, ik heb meteen gesolliciteerd. En kijk, hier ben ik (lacht)! En graag! Ik ga elke dag heel blij naar het werk, en daar put ik er energie uit.”
Dat laatste zal nodig zijn. Want behalve trajecten begeleiden bij JGiA, rondt Thiska ook nog haar studie af aan de Arteveldehogeschool, legt ze de laatste hand aan haar thesis, gaat ze die in september verdedigen én zijn er de zorgen voor oogappel Yelani (11).
Heb je, bij wijze van welkomgroet, al een eerste boodschap voor de lezer?
Thiska: “Ik heb een en ander gelezen over de voorbije Denkdag, waar ik uiteraard zelf nog niet bij was. Het ging daar over de diverse rollen die de Beweging heeft te spelen. De ene rol is niet meer of minder belangrijk dan de andere, maar persoonlijk voel ik me nogal aangetrokken tot die van de rebel. De Beweging verdient wel wat meer zichtbaarheid, vind ik. En af en toe eens tegen zere schenen schoppen levert soms resultaten op. Of kan bevrijdend werken (lacht). En uiteraard wil ik graag benadrukken, ook al is het eigenlijk de evidentie zelve, dat de jongeren altijd bij mij terecht kunnen.”