Doe wel en zie niet om, het devies werd uitgevonden voor Christine Amerlynck. Hoewel niet echt door het leven verwend, is kwaadheid een eigenschap die zij lijkt te ontberen. Na een babbel met haar ziet de wereld er een beetje beter uit.
Wie zetten we in de kijker? We waren er snel uit op de jongste redactievergadering: het zou Christine worden deze keer. Dat had veel te maken met het Sinterklaasfeest. Onder meer onze stagiair Michaël was nogal onder de indruk over de manier waarop ze dat evenement in goede banen had geleid. Bij iemand die zo van aanpakken weet, wilden wij wel eens gaan aanschuiven. Een warm onthaal was ons deel bij de bezige bij, mama, oma en vriendin van velen. Ukkepuk Ilana beklemtoonde de huiselijke sfeer.
Christine: “Sinds een jaar of zeven kom ik naar de Beweging. En dat doe ik graag. Ik voel mij er goed, alle stress glijdt er van mij af. Daar doet even helemaal niemand een beroep op mij.”
Dat laatste is alleen maar te begrijpen als u weet dat Christine eigenlijk een overbevraagde eenmanshulporganisatie is (eenvrouws, moet dat eigenlijk zijn, maar de tekstverwerker accepteert dat niet). Voor jan en alleman staat ze klaar.
Christine: “Je moet dat nu ook weer niet overdrijven. Maar ik help graag mensen, dat wel. Heb ik wat eten over, dan breng ik dat naar een oudere heer in de buurt. Ik verzamel ook speelgoed en kleren, bij de buren en voor de buren. Ik doe aan herverdeling, eigenlijk (lacht). Maar ik breng ook spullen naar de Beweging en zamel kleren en speelgoed in die via mijn zus in Congo terechtkomen. Niet alleen in België kunnen mensen hulp gebruiken. Diezelfde zus werkt in een beschutte werkplaats en via die weg helpen we ook een gezin.”
In de bres springen voor zo veel mensen, heb je dat nodig?
Christine: “Eigenlijk wel, ja. Ik doe dat graag. Maar soms heb ik het ook zelf moeilijk. En dan heb ik wat tijd nodig voor mezelf. Twee van mijn kinderen zijn in een revalidatiecentrum geweest en daar heb ik een vrouw leren kennen die een vriendin is geworden. Zij en de Beweging zijn heel belangrijk voor mij. In de Beweging heb ik het gevoel dat ik gehoord word. Ik heb heel veel aan de babbels en de goede raad van de mensen die er werken.”
Goe bezig
Christine, zo komen we tot groot genoegen te weten, is ook een visitekaartje van de Beweging.
Christine: “Op de school van mijn dochtertje of op de wekelijkse groepswerking van het OCMW praat ik over de Beweging, in de hoop dat ik mensen kan overhalen om ook eens langs te komen. Dat is overigens één van mijn wensen voor 2017: dat de Beweging bezig blijft zoals ze nu bezig is, maar dat ze meer mensen kan bereiken. En voor mezelf graag een jaar zonder tegenslagen."