'Jeux de mots' zijn zijn handelsmerk, humor een primaire behoefte. “Een grap maakt het allemaal wat draaglijker”. Er zijn voor de ander is eten en drinken voor de man, hij staat in het leven zoals hij eruit ziet: aimabel, aanspreekbaar, aaibaar. Maak kennis met een vintage mens: Gèry De Keyser.
Door zijn echtscheiding kwam hij in de armoede terecht. Maagzweren liep hij op door de afval die hij at. En hij werd ziek.
Gèry: “Zo ver drijft de honger je dat je uit vuilnisbakken eet, kun je nagaan. Op een dag ben ik in het Baudelopark het bewustzijn verloren. Ik werd naar spoed gebracht, ziekenhuisfacturen volgden. Die kon ik natuurlijk niet betalen. Via de sociale verpleegster van het ziekenhuis ben ik bij de mutualiteit terecht gekomen, die mij een afbetalingsplan voorstelde. Ik kreeg er het boekje ‘Met weinig geld (over)leven in Gent’ en kwam zo in De Zuidpoort terecht. Ik leerde er Eddy kennen, en zo ben ik in de Beweging gerold. Dat is nu zo’n vier, vijf jaar geleden.”
Voorzienigheid
De Beweging bleek voor Gèry een beetje thuiskomen.
Gèry: “Ik ervaar in de Beweging veel mentale steun. Ik heb er een familie bij gekregen. Dat heb ik ook in mijn parochie, waar ik zeer actief ben. Ik haal heel veel sterkte uit mijn geloof, al werd het ooit zwaar beproefd. Als jonge man heb ik een paar jaar verkering gehad met een godsdienstlerares die bij een priester werkte. Bleek dat haar echte liefde die priester was. Ik was er maar voor de schijn. Ik ben toen mijn geloof verloren, maar mijn ouders hebben mij met zachte hand weer naar de Kerk geleid. Later ben ik meer dan 25 jaar gelukkig getrouwd geweest. Maar mijn vrouw heeft mij verlaten. Toen heeft de tegenslag mijn geloof juist versterkt. Daar heeft de Voorzienigheid voor gezorgd.”
Verbintenis
Overal waar hij kan, gaat Gèry helpen: ziekenvervoer, voedsel-bedeling, De Zuidpoort, de Beweging, … En dan hebben we het nog niet eens over zijn jaarlijkse engagement in het buitenland.
Gèry: “In het Dienstencentrum hier in de buurt ga ik elke week helpen om voedselpakketten uit te delen, en één keer per maand ga ik mee de camion lossen. Voor het UZ doe ik ziekenvervoer. De kilometervergoeding die ik daarvoor ontvang, laat mij toe mijn autootje te kunnen behouden. En ik kan er ook eten.
Ik ben geen expert, maar op die manier heb ik wel een goed beeld gekregen van de armoede in Gent. En dat is geen fraai beeld. Maar ik doe het uit geloofsovertuiging. Het is mijn verbintenis met God. En de parochiepriester is mijn begeleider daarbij.”