Zondag 7 mei was de Beweging met een 32-koppige delegatie present op De Grote Parade van Hart boven Hard, de burgerbeweging die ijvert voor een samenleving op mensenmaat. In een ongedwongen sfeer van drumbands, majorettes, fruittaart delen en liedjes zingen, schreeuwden de aanwezigen de beleidsmakers toe: doe normaal!
Uit tienduizend kelen klonk het. Doe normaal!! En zorg voor een samenleving op mensenmaat: herverdeling van tijd en werk, uitkeringen boven het bestaansminimum, geen prikkeldraad tegen vluchtelingen, een vermogenswinstbelasting, betaalbare huisvesting, hernieuwbare energie, hogere belastingen voor grote vermogens en multinationals, … zowat elke eis klonk ons als de evidentie zelve.
Die evidenties worden door nogal wat afwezigen op de Parade met sprekend gemak en voor het eigen comfort meestal weggezet als onrealistische eisen van naïeve dromers. Die denkfout wordt wel eens vaker gemaakt: dat dromen per definitie naïef zouden zijn. Of dat wie naïef is, ook dom zou zijn.
Oppositie
Denkfouten kwamen we op de Parade overigens wel meer tegen. Dat burgerinitiatieven zoals deze, waarmee de deelnemers hun ongenoegen uiten jegens het beleid en er dus kritiek op formuleren, per definitie politiek gerecupereerd moeten worden door de oppositie bijvoorbeeld. De actieve deelname aan de manifestatie van PVDA, PS, Groen en in mindere mate sp.a stuitte tegen de borst. Een aantal van genoemde partijen zetelden in vorige regeringen en wij kunnen ons – we zeggen maar wat – niet echt een kordate armoedebestrijding uit die tijd voor de geest halen.
Armoedebestrijding is voor de meeste beleidsmakers geen onderwerp. Ze wordt wel eens aangehaald in verkiezings-programma’s en beleidsnota’s, maar verder geraakt men zelden.
Medestrijders
Daarom is het nodig om te blijven paraderen, om te blijven schreeuwen, om te blijven zingen: “Wij zijn geen onderdanen, en vragen hele dagen ons recht!”
De Beweging is niet van mening dat de politiek an sich kan worden weggezet als een kaste waaraan werkelijk niks deugdelijk is. Integendeel zijn wij er ons van bewust dat het leger mandatarissen wordt bevolkt door goed menende, bevlogen idealisten. Alleen stellen wij te vaak vast dat zij te weinig in staat zijn hun minder goed menende en minder bevlogen collega’s weerwerk te bieden.
Heren en dames bevlogen politici, daarom deze boodschap: wij zijn medestrijders, eerder dan concurrenten. Strijd mee aan onze zij. Maar span ons niet voor uw kar. Dat vinden wij niet sympathiek.